Groovy baby

“Scheisse”, het Nederlandse scheldwoord bij uitstek. Wij hebben Austin Powers in Gold Member gekeken voor vertrek,om onszelf tegoed te doen aan quotes en inspiratie. Het is enigzins tenenkrommend om een “Nederlandse” schurk Duits te horen praten, maar wij komen helemaal in de Groovy stemming. Onze alternatieve avondbesteding – het dak van wat striping voorzien – viel letterlijk en figuurlijk in het water. We besluiten dat voor de ochtend te laten. Erik heeft ondertussen wel de passagierdeur voorzien van prachtige decoratie. Na een heerlijke nachtrust gaan we vol goede moed verder met het plakken van de versiering: het is werkelijk prachtig. Behalve wellicht het stukje op de achterkant wat wel goed op de lak plakt... maar de lak niet aan de auto. We zien wel hoeveel striping het overleeft – wij hebben in ieder geval een gouden toevoeging gedaan.
Met nog een laatste geluksgroet van de overbuurman vertrekt ons doldwaze avontuur. Het reisweer is niet om over naar huis te schrijven – veel plezier met deze contradictio in termino. Eigenlijk wel prima, want zonder airco zou een lange reisdag in de zon wellicht bakken en braden zijn. Wat we niet verwacht hadden is dat het kwik bij de Tsjechische grens zo laag zakt dat we de kachel moeten testen – werkt. Tot die tijd hebben we echter al dolle pret op de weg. De files staan de andere kant op, Goldmember rijdt als een droom en de slechte grappen komen voorbij in snelwegtempo. We maken een stop voor onze tradiotionele curryworst en fahren weer over de Autobahn. Voorbeeld van het niveau van humor. Erik vraagt: “Hey du Matti, warum kommen die Deutsche uns rechts Vorbei?” Matthijs haalt zijn schouders op terwijl hij het stuur correct scheef houdt. Erik maakt een snorretje op zijn bovenlip, en roept met het juiste volume en met een gestrekt rechts handje (niet de arm) – “allen über rechts”. Mocht dit weinig voor je lachspieren doen – je had erbij kunnen zijn.

De op het laatste moment gescoorde navigatie doet een hoop. Klein voorbeeldje: wanneer deze blijft aandringen dat Tsjechië tolwegen heeft besluiten we eens te googlen. Het blijkt dat ze bij de tolgordel van midden Europa horen – Frankrijk, Zwitserlad, Oostenrijk. Online wordt snel even een tolvignet op kenteken geregeld en Goldmember kan door. Deze reis is perfect voorbereid.
We komen rond zeven uur voor het eerst aan bij ons hotel. We parkeren de bolide op de stoep tussen alle Skoda’s en BMW’s. Zonder één van deze merken springt je auto er wel uit hier. We kijken naar ons hotel en zien alleen stukadoors en steigers binnen. Een briefje op de deur verwittigd ons dat we een upgrade hebben naar een ander hotel. Dit bleek later ook wel op booking gestaan te hebben, zoals gezegd zijn we perfect voorbereid.
De rit naar het tweede hotel door het centrum brengt ons over kinderkopjes, langs oude gebouwen en over drempels die de snelheid er wel uit halen. Het zijn gewoon twee stoepranden op elkaar. We komen in Praag geen enkele verlaagde auto tegen, natuurlijke selectie op zijn best.
Na aankomst bij ons hotel is het een klein iddylisch straatje met een gebrek aan plek voor onze blauw-goude frikandel. Met wat hangen en wurgen parkeren we strakker dan het gezicht van Journey Kaagman. Terwijl Matthijs binnen een betere parkeerplek en de kamer regelt binnen, oogst Erik de vuile blikken van de lokale Skoda rijders. Schijnbaar vondt de lokale bevolking het parkeerwerk niet voldoende. Gelukkig is dat meer een probleem voor hen dan voor ons. We vinden uiteindelijk een beter plekje voor een stripclub – Goldmember is in goed gezelschap. Wij gaan richting kamer, en slapen in de penthouse op de 5de verdieping.
Voordat we op één oor gaan verkennen we eerst nog even de omgeving van het hotel. We vinden gesloten restaurants (maandag), maar vooral lekker knusse straatjes met authentieke uitstraling. In de restaurants die open zijn vinden we een heerlijke steak en nemen we samen 1 wijneenheid in.
Daarna hebben we nog wat onvrijwillig verkenwerk voordat we terug zijn bij het hotel. De straatjes zijn nog niet helemaal logisch, en het identieke pleisterwerk met de kinderkopjes is toch wel redelijk hetzelfde op elke straathoek. De sport is om zonder navigatie toch in het hotel te kunnen komen. We winnen de gouden medaille en gaan slapen.

De volgende dag hebben we een dagje Praag voor onszelf. We verkennen de stad, lopen over de Charles Bridge, winnen wat hoogtemeters om het kasteel bovenop de heuvel te zien, en lopen tussen ambassades en het parlement door. Normaal statige gebouwen uit een bepaalde periode, met een facade uit het jaar kruik. Aangezien de hele stad zo gebouwd is, springt het er nu niet exact uit. Wat er wel uitspringt zijn de enorme hoeveelheden (lege) bankjes die overal staan gepositioneerd. Na het verkennen van de heuvel gaan we de oude binnenstad in en vatten een terasje. Zonder het te weten zijn we voor een bijzondere astronomische klok gaan zitten. Als deze op het hele uur slaat komen er wat poppetjes uit. Godallemachtig dat hier een hele horde mensen voor klaar is gaan staan snappen we niet. Het zal wel een verworven smaak zijn.
Wij gaan voor iets in ons eigen straatje; de communistische bunkertour. Vladislav neemt ons mee op tour door de stad, en tegelijktijd mee op reis in de tijd van de opkomst van het communisme tot de neergang ervan. Na een tour door de stad rijden we – zwart – met de tram naar de bunker. Tenminste Ladislav vraagt of iedereen een kaartje heeft, waarop niemand een kik geeft. Hijzelf besluit ook maar geen kik te geven en ons in de tram te loodsen.
In de bunker komen de goeie grappen naar boven. “Waarom was er geen verwarming in de bunker?”, omdat het een koude oorlog was. Ha... ha...ha. Hij vertelt over de bunker, dat er 5000 mensen in passen met elk 1m² toegwezen ruimte. Per 1000 mensen zijn er 5 toiletten zonder deuren om het moeilijker te maken daar wat extra vierkante meters bezet te houden. Ook om te voorkomen dat mensen zich ophangen. Vladislav geeft aan dat het door verveling zou komen, maar we vermoeden dat het de lokale humor is. Die van ons is veel beter.

Na deze rukbunker van formaat rijden we weer terug naar het centrum op de zwarte pieten methode. We besluiten om onze favoriete restaurant weer te proberen dat maandag dicht is – en deze blijkt ook dinsdag dicht te zijn. Dit is wel goed voor ons stappenplan. We lopen maar weer naar de andere kant van de stad voor wat Leffe Ribs. In het hotel draait een videoclip van Britney Spears met Austin Powers – toeval bestaat niet. Daarna weer terug naar het hotel om ons voor te bereiden op een nachtje op een rooftop bar. In pakken velours en met onze wilde Austin Powers blikken losgemaakt veroveren we het nachtleven.
De ochtend erna verwennen we onszelf weer met het uitgebreide ontbijt, om vervolgens onze bijdrage te leveren aan de lokale vaste stoffen bank. Met onze formidabele bijdrage zal de stad nog wel even hoog en droog blijven. We laden Goldmember in en zien met genoegen dat striping, ster en ruiten allemaal nog intact zijn. Tijd om weer een dagje te knallen; op naar Krakau.